سال 2015 نقطه عطفی برای توسعه جهانی بوده است، زیرا دولت‌ها سند اهداف توسعه پایدار 2030 را به تصویب رسانده اند. دستور کار جسورانه چارچوبی جهانی برای پایان دادن به فقر شدید، مبارزه با نابرابری و بی عدالتی، و رفع تغییرات آب و هوایی تا سال 2030 تعیین می‌کند. گردشگری پتانسیل این را دارد که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به همه اهداف توسعه پایدار کمک کند. به ویژه در اهداف 8، 12 و 14 در مورد رشد اقتصادی فراگیر و پایدار، مصرف و تولید پایدار و استفاده پایدار از اقیانوس ها و منابع دریایی گنجانده شده است.گردشگری پایدار به طور محکم در دستور کار 2030 قرار دارد. اما دستیابی به این دستور کار مستلزم یک چارچوب اجرایی روشن، تامین مالی کافی و سرمایه گذاری در فناوری، زیرساخت ها و منابع انسانی است.
هدف 1: فقر از بین برود
گردشگری به عنوان یکی از بزرگترین و سریع‌ترین بخش‌های اقتصادی در حال رشد در جهان، از موقعیت مناسبی برای تقویت رشد و توسعه اقتصادی در همه سطوح و ایجاد درآمد از طریق ایجاد شغل برخوردار است. تأثیر توسعه پایدار گردشگری را می توان با اهداف ملی کاهش فقر، با ارتقای کارآفرینی و کسب و کارهای کوچک و توانمندسازی گروه‌های کمتر موفق، به ویژه زنان و جوانان، مرتبط دانست.
هدف 2: گرسنگی به صفر برسد
گردشگری می‌تواند بهره‌وری کشاورزی را با ترویج، استفاده و فروش محصولات محلی در مقاصد گردشگری و ادغام کامل آن در زنجیره ارزش گردشگری افزایش دهد. علاوه بر این، بخش رو به رشد گردشگری کشاورزی، می تواند مکمل فعالیت‌های کشاورزی سنتی باشد. افزایش درآمد حاصل از گردشگری کشاوری در جوامع محلی می‌تواند منجر به کشاورزی انعطاف پذیرتر شود و در عین حال ارزش تجربه گردشگری را افزایش دهد.
هدف 3: سلامتی و رفاه خوب
سهم گردشگری در رشد و توسعه اقتصادی نیز می‌تواند بر سلامت و رفاه تأثیر داشته باشد. درآمدهای خارجی و درآمد مالیاتی حاصل از گردشگری را می توان در خدمات و مراقبت های بهداشتی مجدداً سرمایه گذاری کرد که باید با هدف بهبود سلامت مادران، کاهش مرگ و میر کودکان و پیشگیری از بیماری‌ها و.. باشد.
هدف 4: آموزش با کیفیت
نیروی کار ماهر و آموزش دیده برای رونق گردشگری بسیار مهم است. این بخش می‌تواند مشوق‌هایی برای سرمایه گذاری در آموزش حرفه‌ای و کمک به تحرک نیروی کار از طریق توافق نامه‌های فرامرزی در مورد صلاحیت‌ها، استانداردها و گواهینامه‌ها را فراهم کند. به ویژه جوانان، زنان، سالمندان، مردم بومی و افراد با نیازهای ویژه باید از طریق ابزارهای آموزشی توانمند گردند، جایی که گردشگری پتانسیل ارتقای فراگیر، ارزش های فرهنگ تساهل، صلح و عدم خشونت، مبادله و تابعیت و همه جنبه های جهانی را دارد.
هدف 5: برابری جنسیتی
گردشگری می تواند زنان را از روش‌های مختلف، به ویژه از طریق ایجاد شغل فرصت‌های درآمدزایی در شرکت‌های گردشگری و مهمان نوازی در مقیاس کوچک و بزرگتر، توانمند کند. گردشگری به‌عنوان یکی از بخش‌هایی که بیشترین سهم زنان شاغل و کارآفرین را دارد، می‌تواند ابزاری برای زنان باشد تا پتانسیل‌های خود را آزاد کنند و به آنها کمک کند تا در تمام جنبه‌های جامعه مشارکت کنند و رهبری کنند.
هدف 6: آب تمیز و بهداشتی
گردشگری می تواند نقش مهمی در دستیابی به دسترسی به آب و امنیت و بهداشت برای همه داشته باشد. استفاده کارآمد از آب در بخش گردشگری، همراه با اقدامات ایمنی مناسب، مدیریت فاضلاب، کنترل آلودگی و بهره وری از فناوری می تواند کلید حفاظت از با ارزش ترین منبع ما باشد.
هدف 7: انرژی مقرون به صرفه و پاک
گردشگری به عنوان بخشی که به ورودی انرژی قابل توجهی نیاز دارد، می تواند حرکت به سمت انرژی های تجدیدپذیر را تسریع بخشد و سهم خود را در ترکیب انرژی جهانی افزایش دهد. در نتیجه، با ترویج سرمایه‌گذاری‌های صحیح و بلندمدت در منابع انرژی پایدار، می‌تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، کاهش تغییرات اقلیمی و کمک به راه‌حل‌های نوآورانه و انرژی جدید در مناطق شهری، منطقه‌ای و دورافتاده کمک کند.
هدف 8: کار مناسب و رشد اقتصادی
گردشگری یکی از نیروهای محرک رشد اقتصاد جهانی است و در حال حاضر از هر 11 شغل در سراسر جهان 1 شغل را فراهم می کند. با دسترسی به فرصت های شغلی مناسب در بخش گردشگری، جامعه به ویژه جوانان و زنان می توانند از افزایش مهارت ها و توسعه حرفه ای بهره مند شوند. سهم این بخش در ایجاد شغل در هدف 8.9 به رسمیت شناخته شده است: «تا سال 2030، سیاست هایی را برای ترویج گردشگری پایدار طراحی و اجرا کنید که باعث ایجاد شغل و ترویج فرهنگ و محصولات محلی می شود».
هدف 9: صنعت، نوآوری و زیر ساخت
توسعه گردشگری متکی به زیرساخت‌های خوب دولتی و خصوصی و محیطی نوآورانه است. این بخش همچنین می‌تواند دولت‌های ملی را تشویق کند تا زیرساخت‌های خود را ارتقا دهند و صنایع خود را مقاوم‌سازی کنند و آنها را پایدارتر، کارآمدتر و پاکیزه‌تر کنند و همچنین باید رشد اقتصادی، توسعه و نوآوری را تسهیل کند.
هدف 10: کاهش نابرابری ها
گردشگری می تواند ابزاری قدرتمند برای توسعه جامعه و کاهش نابرابری ها باشد اگر مردم محلی و همه ذینفعان کلیدی را در توسعه خود درگیر کند. گردشگری می تواند به نوسازی شهری و توسعه روستایی کمک کند و با دادن فرصت به جوامع برای شکوفایی در محل مبدا خود، عدم تعادل منطقه ای را کاهش دهد. گردشگری همچنین ابزار مؤثری برای کشورهای در حال توسعه برای مشارکت در اقتصاد جهانی است. در سال 2014، کشورهای کمتر توسعه یافته (LDC) 16.4 میلیارد دلار صادرات از گردشگری بین المللی دریافت کردند که 2.6 میلیارد دلار نسبت به سال 2000 افزایش یافته، و موجب شده گردشگری به بخش مهم اقتصاد آنها (7٪ از کل صادرات) تبدیل شود.
هدف 11: شهرها و جوامع پایدار
شهری که برای شهروندانش خوب نباشد برای گردشگران هم خوب نیست. گردشگری پایدار دارای پتانسیل پیشرفت زیرساخت‌های شهری و دسترسی جهانی، ترویج بازسازی بافت فرسوده و حفظ میراث فرهنگی و طبیعی است. سرمایه‌گذاری بیشتر در زیرساخت‌های سبز (امکانات حمل‌ونقل کارآمدتر، کاهش آلودگی هوا، حفاظت از مکان‌های میراثی و فضاهای باز و غیره) باید منجر به شهرهای هوشمندتر و سبزتر شود که نه تنها ساکنان، بلکه گردشگران نیز می‌توانند از آن بهره ببرند.
هدف 12: مصرف و تولید مسئولانه
بخش گردشگری که شیوه‌های مصرف و تولید پایدار را اتخاذ می‌کند، می‌تواند نقش مهمی در سرعت بخشیدن به تغییر جهانی به سمت پایداری داشته باشد. برای انجام این کار، همانطور که در هدف 12.b از هدف 12 تعیین شده است، “توسعه و اجرای ابزارهایی برای نظارت بر اثرات توسعه پایدار برای گردشگری پایدار که باعث ایجاد شغل، ترویج فرهنگ و محصولات محلی می شود” ضروری است.
هدف 13: اقدام اقلیمی
گردشگری به تغییرات آب و هوایی کمک می کند و تحت تأثیر آن قرار می گیرد. بنابراین، به نفع این بخش است که نقشی پیشرو در واکنش جهانی به تغییرات آب و هوایی ایفا کند. با کاهش مصرف انرژی و روی آوردن به منابع انرژی تجدیدپذیر، به ویژه در بخش حمل و نقل و اقامت، گردشگری می تواند به مقابله با یکی از مهم ترین چالش های زمان ما کمک کند.
هدف 14: زندگی در زیر آب
گردشگری ساحلی و دریایی، بزرگترین بخش های گردشگری، به ویژه برای کشورهای در حال توسعه و جزیره کوچک است که به اکوسیستم های دریایی سالم متکی هستند. توسعه گردشگری باید بخشی از مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی باشد تا به حفظ اکوسیستم های شکننده دریایی کمک کند و به عنوان وسیله ای برای ترویج اقتصاد آبی عمل کند، مطابق با هدف 14.7: “تا سال 2030 افزایش منافع اقتصادی برای استفاده پایدار از منابع دریایی، از جمله از طریق مدیریت پایدار شیلات، آبزی پروری و گردشگری.
هدف 15: زندگی در خشکی
مناظر باشکوه، جنگل های بکر، تنوع زیستی غنی و سایت های میراث طبیعی اغلب دلایل اصلی بازدید گردشگران از یک مقصد هستند. گردشگری پایدار می تواند نقش مهمی را نه تنها در حفظ و نگهداری تنوع زیستی، بلکه در احترام به اکوسیستم های زمینی، به دلیل تلاش برای کاهش ضایعات و مصرف، حفاظت از گیاهان و جانوران بومی و افزایش آگاهی ایفا کند.
هدف 16: صلح و عدالت
از آنجایی که گردشگری حول میلیاردها برخورد بین افراد با پیشینه‌های فرهنگی متنوع می‌چرخد، این بخش می‌تواند تحمل و درک چند فرهنگی و بین مذاهب را تقویت کند و پایه‌های جوامع صلح‌آمیزتر را بنا کند. گردشگری پایدار، با درگیری جوامع محلی می‌تواند منبعی برای امرار معاش، تقویت هویت فرهنگی و تحریک فعالیت‌های کارآفرینی باشد، در نتیجه به جلوگیری از خشونت و تحکیم صلح در جوامع پس از جنگ کمک می کند.
هدف 17: مشارکت برای هدف
گردشگری به دلیل ماهیت فرابخشی خود، این توانایی را دارد که مشارکت‌های خصوصی/عمومی را تقویت کند و سهامداران متعدد – بین‌المللی، ملی، منطقه‌ای و محلی را برای همکاری با یکدیگر برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار و سایر اهداف مشترک درگیر کند. در واقع، همکاری عمومی/عمومی و مشارکت های دولتی/خصوصی یک پایه ضروری و اصلی برای توسعه گردشگری هستند.